Vademecum Górskie COTG PTTK

Tomasz Kunzek

Urodził się 20 października 1889 roku we Lwowie jako syn Franciszka i Teresy z domu Schuman. Po ukończeniu gimnazjum, a następnie Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego i Akademii Handlowej odznaczony Wawrzynem Akademickim przez Polską Akademię Literatury pracował przez 5,5 roku w Galicyjskim Towarzystwie Kredytowym Ziemskim we Lwowie.

W latach 1918/1919 bierze czynny udział w walkach w obronie Lwowa. Odznaczony Krzyżem Obrony Lwo-wa 1.XI-22.XI.1918 i Obrońcom Kresów Wschodnich 1919.

Od listopada 1920 roku pracuje w Namiestnictwie we Lwowie, skąd został w roku 1921 przeniesiony do Województwa w Tarnopolu. Pracuje w charakterze radcy woj. i zastępcy Naczelnika Wydziału, potem Kierownika Oddziału Urzędu Wojewódzkiego.

Ożenił się 6 czerwca 1926 roku z Anną Kukurówną z którą miał dwoje dzieci: syna Romana Wojciecha ur. w 1928 roku (zmarł w 1985 roku) i córkę Annę Danutę ur. w 1937 roku. W czasie wojny nie pracuje zawodowo-nie chciał służyć ani Rosjanom, ani Niemcom. Rodzina wysprzedawała posiadany majątek w celu utrzymania się przy życiu. W czasie walk w mieście w 1944 roku wraz z rodziną opuścił miasto, gdzie w pośpiechu zabrano tylko najbardziej niezbędne rzeczy. Po powrocie zastał mieszkanie całkowicie zrabowane.

Po repatriacji z Tarnopola zamieszkał w Bytomiu, gdzie rozpoczął prace 20.09.1945 roku w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym. Pracował tam do rozwiązania Urzędu jako zastępca kierownika. Od 1948 roku do emerytury pracował w Urzędzie Miejskim na stanowisku kierownika Planowania I Statystyki. W roku 1948 opracował broszurę pt. „Miasta Zagłębia Górnośląskiego”.

Po przejściu na emeryturę został założycielem, kierownikiem i redaktorem Radiostudia Miejskiego przy Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Bytomiu. Ze względu na ciężką chorobę oraz obawą przed wspomnieniami nie angażował się w działalność turystyczną. Nie należał do partii, pracował do ostatnich dni. Zmarł tragicznie potrącony przez tramwaj 24 lutego 1973 roku. Tomasz Kunzek nie pisał wspomnień ani pamiętników. Nigdy nie pogodził się z utratą przez Polskę ukochanego Podola.

Anna Kunzek-Łanowa (córka)