Pierwsza uwieńczona powodzeniem próba powołania stowarzyszenia zrzeszającego młodzież akademicką miała miejsce we Lwowie, gdzie po rewolucji 1905 roku doszło do znacznej emigracja młodzieży polskiej z Kongresówki do Galicji. W jej wyniku ponad 600 młodych ludzi przybyło do tam w poszukiwaniu możliwości nauki. Wśród nich była wielu uczestników tzw. Wyższych Kursów Wakacyjnych, które w latach 1904 i 1905 odbywały się w Zakopanem. Podczas tych kursów Mieczysław Orłowicz organizował wyprawy w Tatry i uczył zasad uprawiania turystyki i krajoznawstwa. W pierwszej kolejności pomyślano o powołaniu oddziału akademickiego Towarzystwa Tatrzańskiego lub utworzeniu kółka turystycznego przy Czytelni Akademickiej czy Bratniej Pomocy przy Politechnice Lwowskiej. Wobec trudności z porozumieniem się z władzami tych instytucji –postanowiono powołać osobne stowarzyszenie. Inicjatorami powstania tego stowarzyszenia o nazwie Akademicki Klubu Turystyczny byli: Bronisław Drecki, Adam Konopczyński, Wilhelm Landsberg, Mieczysław Orłowicz, Tadeusz Ostrowski, Władysław Smolka, Kazimierz Świtalski Zebranie organizacyjne odbyło się 29 kwietnia 1906 roku na terenie Uniwersytetu Lwowskiego. Towarzystwo założyło 30 osób – w pierwszym roku ich liczba wzrosła do 55. Prezesem został wybrany posiadający największe doświadczenie turystyczne Mieczysław Orłowicz. W zarządzie byli: Adam Konopczyński – wiceprezes, Wacław Kowalewski – wiceprezes, Wilhelm Landesberg – zastępca sekretarza, Bronisław Drecki – skarbnik, Władysław Smolka - zastępca skarbnika oraz Kazimierz Świtalski i Tadeusz Piotrowski – członkowie zarządu. AKT nie podjął działalności po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, a jego członkowie zasilili inne stowarzyszenia głównie Karpackie Towarzystwo Narciarzy we Lwowie i Oddziały Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, którego Oddział Lwowski w roku 1922 wśród 134 członków wyróżnił 34 akademików.

 

            16 czerwca 1925 roku zostało założone Koło Akademickie przy Oddziale Krakowskim PTT. Jak wielkie znaczenia przykładał Zarząd Główny PTT do pozyskiwania młodzieży akademickiej do działalności w ramach PTT, świadczy obecność na zebraniu prezesa ZG Jana Wacława Czerwińskiego i wiceprezesa, Walerego Goetla. Ustalono, że składka członkowska dla studentów będzie wynosiła 50% składki i to zarówno w części należnej dla oddziału PTT jak i Zarządu Głównego. W zamian za to pozbawiono członków Koła prawa do bezpłatnego uzyskiwania Wierchów. 18 czerwca 1925 roku Walne Zgromadzenie Oddziału Krakowskiego PTT przyjęło nowe Koło do Oddziału. Jednocześnie Zarząd Oddziału dokooptował trzech członków Zarządu nowego Koła do swojego składu¹. Koło w roku 1925 liczyło 71 członków², w roku 1929 196³.

 

            24 października 1930 roku Walne Zgromadzenie Koła Akademickiego przy Oddziale Krakowskim PTT, przekształciło się w drugiej części w zebranie założycielskie i postanowiło o przekształceniu Koła w samodzielny Oddział PTT. Jako główne powody podano:

- konieczność uzyskania samodzielności prawnej w związku z zamiarami udziału w budowie schroniska na Leskowcu

- uzyskanie swobody w gospodarowaniu na szlakach górskich, gdzie uzyskano obszar działalności w Beskidzie Małym i jeszcze w roku 1930 wyznakowano następujące szlaki: Skawce – Leskowiec (czerwony) oraz Przeł. Kocierska – Madohora – Leskowiec – Ślemień – Hucisko (niebieski) oraz wyremontowano szlak z Porąbki przez Wielką Puszczę na Przeł. Kocierską i ze Suszyc na Leskowiec.

- skoordynowanie działalności młodzieży akademickiej na obszarze Krakowa w organizacji ruchu      turystycznego i na polu ochrony przyrody górskiej.

 

            Prezesem Koła był wówczas Władysław Midowicz. Jak podaje w swoich wspomnieniach dodatkowym powodem, dla którego doprowadzono do powstania samodzielnego Oddziału była wola uzyskania samodzielnej reprezentacji środowiska akademickiego na Walne Zjazdy PTT. Chciano nie tylko przedstawiać nurtujące to stanowisko problemy, ale już na najbliższym Walnym Zjeździe PTT w Bielsku sprawę defraudacji na szkodę Zarządu Głównego i Oddziału Krakowskiego PTT jakiej dopuścił się wieloletni Skarbnik tych instytucji – Stefan Porębski⁴. W zebraniu założycielskim wzięło udział 50 osób. Pismem z dnia 24 października 1930 roku powiadomiono o tym fakcie Zarząd Oddziału Krakowskiego PTT i Zarząd Główny PTT⁵.

 

Na zebraniu 24 listopada 1930 roku ustalono skład Zarządu⁶ nowego oddziału w postaci:

Prezes – Władysław Midowicz

Wiceprezes – Antoni Stolfa

Sekretarz – Olga Głębocka

Zastępca Sekretarza – Władysław Milata

Skarbnik – Irena Książkówna

Członkowie Wydziału: Krystyna Sinkówna, Wanda Stolfówna, Stanisław Leszczycki, Mieczysław Klimaszewski, Kazimierz Guzik, Tadeusz Kaszper – jedno miejsce w Zarządzie pozostawiono dla reprezentanta Sekcji Taternickiej AZS.

Komisję Rewizyjną tworzyli: Roman Gajda, Witold Pawlik,

a w skład Sądu Koleżeńskiego weszli: Stefan Machay, Henryk Mizoń, Paryski, Roman Szeliga.

 

Utworzono także:

- referat robót w górach z Władysławem Midowiczem na czele (w skład wchodzili ponadto: St. Leszczycki, A. Stolfa, Wł. Milata, K. Guzik, T. Kaszper

- referat narciarski z A. Stolfą na czele, (w skład wchodzili ponadto K. Sinkówna, S. Leszczycki, W. Midowicz, W. Milata)

-referat propagandy z St. Leszczyckim na czele (w skład wchodzili także: M. Klimaszewski, W. Midowicz, K. Guzik)⁷. Uchwalono również statut oddziału, był on oparty na statucie ramowym, za wyjątkiem paragrafu 6 gdzie ustalono, że członkami Oddziału mogą być studenci wyższych uczelni w Krakwie oraz asystenci, docenci i profesorowie tych uczelni. Ustalono, że miejscem działalności nowo powstałego oddziału będą Beskidy, głównie wschodnia część Beskidu Małego. Zakres tego działania został określony jeszcze w 1929 roku w porozumieniu Koła Akademickiego Oddziału Krakowskiego PTT z Oddziałem Babiogórskim PTT. Postanowiono również przystąpić wspólnie z Kołem w Wadowicach tegoż Oddziału przystąpić do budowy schroniska pod Leskowcem. Jednocześnie postanowiono rozpocząć działania na polu ochrony przyrody uchwalając protest przeciw funkcjonowaniu kamieniołomów w Tatrach oraz zobowiązano Zarząd do intensywnego współdziałania z Ligą Ochrony Przyrody. Od 5 grudnia 1930 roku siedziba Oddziału została ulokowana w Instytucie Geograficznym U.J. przy ulicy Grodzkiej 64 w Krakowie w lokalu zajmowanym przez Oddział Krakowski Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. 27 stycznia 1931 roku odbyło się zebranie Zarządu Oddziału, na którym ustalono zasady przyjmowania członków do Oddziału – prócz studentów i pracowników uczelni uznano za możliwe przyjmowanie również uczniów krakowskich szkół ogólnokształcących. Rok 1930 nowo powstały oddział liczył 250 członków⁸, choć w piśmie z dnia 18 kwietnia 1931 roku do Zarządu Głównego PTT oddział informował, że w roku 1930 miał 243 członków⁹. 10 marca 1931 roku odbyło się nie protokołowane zebranie Prezydium Oddziału poświęcone sprawom Witolda Pawlika, Olgi Głębockiej i Kazimierza Guzika, w dniu 13 marca 1931 roku zebranie Zarządu. Na zebraniu tym Prezes Władysław Midowicz poinformował, że Olga Głębocka i Kazimierz Guzik zrezygnowali z pracy w Zarządzie Oddziału. Sekretarzem Zarządu został Władysław Milata, jego zastępcą została Wanda Stolfówna, a do składu powołano Adama Niesiołowskiego i Piusa Jabłońskiego. Jednocześnie postanowiono, że absolutorium byłemu Sekretarzowi, Oldze Głębockiej zostanie udzielone po porozumieniu się z Oddziałową Komisją Rewizyjną, a powstałą sprawę związaną z Kazimierzem Guzikiem (na skutek pisma skierowanego do Zarządu Oddziału przez jednego z członków Oddziału) postanowiono skierować do Sadu Honorowego¹⁰. Na zebraniu Zarządu Oddziału 21 kwietnia 1931 roku ustalono, że delegaci Oddziału na najbliższy Walny Zjazd Towarzystwa pojadą upełnomocnieni do postawienia kilkanaście wniosków związanych z działalnością gospodarczą Towarzystwa. Delegatem został wybrany Władysław Midowicz, na Walny Zjazd miał również udać się Witold Pawlik. Na tym spotkaniu postanowiono o konieczności zrealizowania szlaków górskich, w tym żółtego z Lachowic przez Targoszów na Leskowiec, a także o przystąpieniu do budowy schroniska pod szczytem Leskowca, wspólnie z Oddziałem Babiogórskim PTT¹¹. Koszt schroniska, liczony na 10000zł postanowiono podzielić w proporcji 3000 zł Oddział Akademicki, 7000 zł Oddział Babiogórski. Przygotowane propozycje uchwał na Walny Zjazd Delegatów PTT w Bielsku, który miał się odbyć 10 maja 1931 roku Oddział Akademicki zawarł w piśmie do ZG PTT.

 

Zaproponował w nich:

1 - przygotowanie koncepcji rozwoju Towarzystwa na terenie całego kraju oraz rozwinięcie działalności Komisji Propagandowej

2 - ujednolicenie składek członkowskich w całym Towarzystwie

3 – ustalenie z Ministerstwem Oświaty zasad, zgodnie z którymi możliwe byłoby wstępowanie do Towarzystwa uczniów szkół średnich

4 – opracowanie szczegółowego regulaminu dla kół terenowych oddziałów

5 – podjęcie działań mających na celu ustabilizowanie otrzymanej wyłączności na znakowanie szlaków turystycznych

6 – takie ustalanie zasad wyborów do Zarządu Głównego, aby w jego składzie w pierwszej kolejności zasiedli przedstawiciele oddziałów pracujących w górach

7 – rozdzielenie nie tylko gospodarki, lecz nawet powiązań kadrowych i lokalowych między ZG PTT a Oddziałem Krakowskim PTT

8 – obniżenie i szczególną kontrolę nad wydatkami reprezentacyjnymi ZG PTT, a także reorganizację sposobu edycji Wierchów,

9 – w związku z trudną sytuacją Oddziałów Wschodniokarpackich zdaniem Oddziału należy 10 % dochodów całości Towarzystwa przez najbliższe 5 lat przeznaczyć na rozwój zagospodarowania turystycznego w tym regionie.

10 – wsparcie oddziałów w Nowym Sączu, w Krynicy, Nowym Targu, Rabce, w Krościenku, Tarnowie i Bochni.

11 – zastrzeżenie, aby prowadzona rozbudowa Dworca Tatrzańskiego w Zakopanem nie wpłynie na obniżenie wsparcia działalności dla Oddziałów PTT

12 – uznanie za konieczne reorganizacji zasad prowadzenia księgowości Zarządu Głównego

W odręcznej notatce na propozycjach Oddziału Akademickiego Prof. Goetel, Prezes ZG PTT skomentował „ Midowicz gwałtownie dąży do poruszenia na Zjeździe Delegatów 100 000 zł od. F.Kult. Nar. i fałszywego (?) jego zużytkowania”. Coś było na rzeczy, bowiem do Sprawozdania Zarządu Głównego, Oddziałów, Kół i Sekcyj Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie z działalności Towarzystwa za czas od 1 kwietnia 1931 roku do 31 marca 1932 roku nie pojawiło się zwyczajowe sprawozdanie finansowe, jedynie informacja o dokonaniu gruntownej reorganizacji działu kasowego i księgowości, gdzie zaangażowano nowego fachowca. W Sprawozdaniu tym na stronie II poinformowano, że projekt preliminarza na rok 1932 załącza się na końcu sprawozdania – co nie miało miejsca, oraz, że zamknięcie rachunkowe zostanie dodatkowo powielone po ukończeniu rewizji ksiąg PTT¹². Jednocześnie wiemy, że w tym czasie rozpoczęto dochodzenie w sprawie Stefan Porębskiego oskarżonego o defraudację poważnych sum na szkodę Oddziału Krakowskiego i Zarządu Głównego PTT¹³.

 

            15 maja 1931 roku odbyło się zebranie zarządu Oddziału Akademickiego PTT w Krakowie. Delegaci na Walny Zjazd PTT w Bielsku zdali realizację z jego przebiegu. W czasie zjazdu Władysław Midowicz wystąpił z ww. postulatami, poddając krytyce politykę finansową Towarzystwa, zwłaszcza działalność Skarbnika, Stefana Porębskiego, a także apelując do nie stawiania jego kandydatury do pełnienia tej funkcji w następnej kadencji. Burząc spokój zjazdu Midowicz, jak podaje w sprawozdaniu, naraził się szacownym działaczom, jednak jak się okazało – miał całkowitą rację. Na tymże Walnym Zjeździe podjęto z inicjatywy oddziałłu Akademickiego następujące uchwały świadczące o dużej trosce o rozwój Towarzystwa wyrażali delegaci Oddziału Akademickiego: 

 

 Na kolejnym zebraniu 15 czerwca 1931 roku Władysław Midowicz zawiadomił Zarząd, że Sąd Koleżeński nie podjął tematu Kazimierza Guzika, co więcej, nie odpowiedział na szereg pism skierowanych do niego w tej sprawie, jednocześnie zostały złożone wszelkie wyjaśnienia dotyczące pracy Olgi Głębockiej w sekretariacie Oddziału – otrzymała ona absolutorium wraz z podziękowaniem za pracę. Podjęto również decyzję o zamówieniu odznaki oddziałowej w ilości 100 sztuk¹⁵.

 

            Na zebraniu zarządu oddziału 17 grudnia 1931 roku w pierwszej kolejności głos zabrał Bogdan Małachowski, który w imieniu władz PTT dziękował Prezesowi Władysławowi Midowiczowi za wystąpienie na Walnym Zjeździe w Bielsku i potwierdził istnienie poważnych zarzutów w stosunku do Stefana Porębskiego. Zarząd zajął się sprawami znakarskimi, podkreślając zaangażowanie oddziału w sprawy znakowania na terenie Beskidu Małego oraz potwierdzając rezygnację z Tatr jako miejsca realizacji znakowania oraz ewentualnej budowy bazy dla ruchu turystycznego w oparciu o leśniczówkę na Klimkówce¹⁶.

 

            19 grudnia 1931 roku podczas posiedzenia Prezydium Oddziału w obecności przedstawicieli Oddziału z Rabki ustalono, że Oddział rozpocznie współpracę z rabczańskim i podpisano wstępną umowę o partycypacji w kosztach i przyszłych dochodach budowy schroniska na Luboniu Wielkim. Pierwsza rata tego wsparcia wynosiła 950 zł. Jednocześnie Oddział w Rabce postanowił przekazać Oddziałowi Akademickiemu znaczną część Gorców do prac znakarskich¹⁷. Na koniec 1931 roku w oddziale było 301 członków w tym 41 pracowników naukowych krakowskich wyższych uczelni, a w roku tym oddział osiągnął przychody w wysokości 4 658,64 gr i poniósł wydatki w wysokości 3606, 61 gr.¹⁸

 

Rok 1932 zarząd rozpoczął zebraniem 22 stycznia. Nastąpiła zmiana w składzie Zarządu – ustąpił T. Kaszper, ze względu na ukończenie studiów i wyjazd do Krosna, w jego miejsce powołano Mariana Marcinkowskiego. Na tymże zabraniu omawiano jako ważne sprawy toczący się spór z Beskidenverein, a także zatwierdzono wstępne porozumienie z Oddziałem Rabczańskim. Ustalono również stały zwrot kosztów przejazdu Władysława Midowicza, który po przeniesieniu się do Dziedzic w celu prowadzenia spraw Oddziału często przyjeżdżał do Krakowa¹⁹. 18 marca 1932 roku na zebraniu zarządu wybrano delegatów na Walny Zjazd, który miał się odbyć 8 maja 1932 roku w Krakowie. Delegatem z głosem decydującym wybrany został Władysław Midowicz, z głosem doradczym: I. Książkówna, A. Stolfa, W. Milata, M. Marcinkowski. Jednocześnie rozpoczęła się dyskusja nad wnioskami, które miały być skierowane przez Oddział do Walnego Zjazdu. Dyskusja ta była konturowana na zebraniu 22 kwietnia 1932 roku. Przegłosowano, że Oddział wystąpi z 4 wnioskami – w sprawie wzajemnych stosunków między PTT i PZN, w sprawie wydawnictwa Wierchy, w sprawie kosztów wyjazdów na delegacje zagraniczne, w sprawie stałej siedziby Sekretariatu Asocjacji Słowiańskich Towarzystw Turystycznych. Nie wiadomo dla czego, na Walnym Zjeździe Oddział przedstawił jedynie wnioski w sprawie ograniczenia kosztów delegacji oraz o ożywieniu działalności ASTT²⁰. Na tymże Walnym Zjeździe Władysław Midowicz został wybrany Zastępcą Członka Zarządu Głównego.

 

            18 czerwca 1932 roku odbyło się zebranie Zarządu przygotowujące Walny Zjazd Oddziału, który odbył się jeszcze tego samego dnia w obecności 35²¹ osób. Było to kolejne VI już (licząc od powstania Koła Akademickiego przy Oddziale Krakowskim PTT) Walne Zebranie. Na wniosek Stanisława Leszczyckiego ustalono, że zarząd utworzy specjalny fundusz dla finansowania prac naukowych prowadzonych przez członków Oddziału – na wniosek innego z członków Oddziału ustalono, że na rok 1932 wartość tego funduszu określa się na kwotę 500 zł. Z Zarządu ustąpili: Antoni Stolfa i Witold Niesiołowski, w ich miejsce weszli: Wanda Stolfówna, Pius Jabłoński. Irena Książkówna została wiceprezesem, a Pius Jabłoński skarbnikiem Zarządu Oddziału. Do Sądu Koleżeńskiego weszli Roman Szeliga i Zdzisław Hierowski, a do Komisji Rewizyjnej: R. Gajda jako Przewodniczący oraz Roman Konstankiewicz i Zdzisław Hierowski²². Jesienią 1932 roku rozpoczęła się dyskusja wśród członków oddziału mająca za zadanie określenie dalszego profilu działalności. Na zebraniu zarządu 22 października tegoż roku postanowiono przenieść ciężar praz ze znakowania na badania naukowe, które odzwierciedlały znakomicie potencjał Oddziału i stały się ewenementem w historii PTT²³. 22 grudnia 1932 roku specjalnie w tym celu zebrany zarząd uchwalił udzielenie Władysławowi Miodowiczowi 500 zł pożyczki na komercyjnych warunkach, celem wsparcia jego działalności jako gospodarza schroniska na Markowych Szczawinach, gdzie jak wiemy nie bardzo mu się wiodło²⁴. Na koniec 1932 roku liczba członków oddziału wyniosła 422 osoby, a dochody z tytułu składek członkowskich osiągnęły wartość 7 097zł i 20gr.²⁵ 15 lutego 1933 roku na kolejnym zebraniu Zarządu dyskutowano problemy wsparcia Klubu Wysokogórskiego kwotą 100 zł w wyniku uchwały Walnego Zjazdu w dniu 8 maja 1932 roku w Krakowie, ustalono również skład Komisji przydzielającej środki finansowe z funduszu oddziału na badania w górach. Weszli do niej M. Książkiewicz, M. Klimaszewski i St. Leszczyki²⁶. 11 marca 1933 roku na zebraniu Zarządu z funkcji zrezygnowali: Przewodniczący Komisji Rewizyjnej R. Gajda i jej członek Roman Konstankiewicz. Zarząd przed Walnym Zgromadzeniem stanął trudnej sytuacji, bowiem nie mógł dopełnić statutowego obowiązku badania sprawozdania z minionego roku działalności. W pracy Oddziału musiał nastąpić trudny moment, który nie znajduje odzwierciedlenia w posiadanej dokumentacji, ponieważ jednocześnie z funkcji prezesa zrezygnował Władysław Midowicz, a z funkcji wiceprezesa Irena Książkiewicz – Zarząd przy dwóch wstrzymujących się przyjął rezygnację W. Midowicza, rezygnację I. Książkiewicz nie przyjęto. Jednocześnie ustalono termin Walnego Zgromadzenia na dzień 17 marca 1933 roku, a o badania sprawozdania zwrócono się do Głównej Komisji Rewizyjnej PTT²⁷. Na tym samym zebraniu uchwalono regulamin funduszu Oddziału kierowanego na wsparcie badań naukowych w górach.

 

Ustalono m.in.:

1. Fundusz przeznaczony jest na prace terenowe o charakterze ściśle naukowym w Karpatach

2. Wysokość Funduszu określa coroczne Walne Zgromadzenie Oddziału

3. Z funduszu mogą korzystać wyłącznie członkowie Oddziału Akademickiego PTT w Krakowie.

 

Ustalono również terminy składania wniosków o dotacje, zasady głosowania przy rozdzielaniu i terminy ich rozliczania.

 

 Istotnie 17 marca 1933 roku odbyło się Walne Zgromadzenie Krakowskiego Oddziału Akademickiego PTT. Władze Towarzystwa reprezentował Sekretarz Generalny Bogdan Małachowski. Wybrano nowe władze Oddziału oraz potwierdzono, że dochody Oddziału będą przede wszystkim przeznaczane na subwencjonowanie samodzielnych prac naukowych członków oddziału poświęconych różnym dziedzinom wiedzy o Karpatach. Na rok 1933 przeznaczono 2000 zł na ten cel z zaleceniem drukowani wyników badań w wydawnictwach PTT. Prezesem Oddziału na rok 1933 została wybrana mgr Irena Książkówną ( przez aklamację – była jedyną kobietą - prezesem Zarządu Oddziału PTT w 77 letniej historii Towarzystwa), wiceprezesem wybrano Władysława Milatę, sekretarzem Mariana Marcinkowskiego, jego zastępcą został Jan Petecki, skarbnikiem Piusa Jabłońskiego, zastępcą skarbnika Anna Moeserówna członkami Zarządu Wanda Leszczycka, Stanisław Leszczycki, Marian Książkiewicz, Mieczysław Klimaszewski. W skład Komisji Rewizyjnej weszli: Stanisław Sokołowski jako Prezes oraz Stanisław Kołodziejski i Antoni Wrzosek jako członkowie. Sąd Koleżeński utworzyli: Adam Sokołowski jako Prezes oraz Krystyna Sinkówna oraz Adam Gadomski²⁸. Postanowiono jednogłośnie podziękować Władysławowi Midowiczowi za wieloletnie społeczne zaangażowanie w pracę Oddziału. 18 marca 1933 roku odbyło się kolejne zebranie nowego Zarządu Oddziału poświęcone rozdziałowi subwencji. Ciekawostką jest fakt, że nie przyznano subwencji dr Sokołowskiemu na wydanie mapy morfologicznej Tatr. Na kolejnym zebraniu 29 kwietnia 1933 roku z inicjatywy Jan K. Peteckiego rozpoczęto starania o uruchomienie stacji naukowej w Dol. Pięciu Stawów Polskich^29,30. Na zbliżający się Walny Zjazd Towarzystwa w Zakopanem wybrano 5 delegatów (I. Książkówna, W. Leszczycka, St. Leszczyki, W. Milata, P. Jabłoński). Jako instrukcji zobowiązano do wsparcia działań koła Akademickiego przy Oddziale PTT w Poznaniu mających na celu powołanie osobnego oddziału). Na tym zebraniu powierzono J.K. Peteckiemu funkcję zastępcy skarbnika. Smutny przebieg miało zebranie Zarządu w dniu 7 listopada 1933 roku w obecności dr. Jana Nowickiego prezesa Zarządu Oddziału Krakowskiego PTT. Powiadomił on zebranych o konsekwencjach zmiany ustawy prawo o stowarzyszeniach, skutkiem czego rozwiązane muszą być wszystkie stowarzyszenia działające na wyższych uczelniach. Jednocześnie zaproponował przejście członków OA PTT do Oddziału Krakowskiego PTT z zachowaniem przywilejów w postaci obniżonych składek³¹. W Przeglądzie Turystycznym z 1 grudnia 1933 roku czytamy, że Oddział Akademicki, w związku z rozporządzeniem Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia .Publicznego o stowarzyszeniach akademickich z 30.04.1933 musiał zaniechać swojej działalności. Jednocześnie zawiesiły swoją działalność Koła Akademickie przy Oddziałach PTT we Lwowie i Poznaniu³². Oddział ostatecznie rozwiązał się w 1933 roku na kolejnym Walnym Zgromadzeniu 14 grudnia³³. Walne Zgromadzenie na którym podjęto uchwałę o likwidacji Oddziału, postanowiło przekazać posiadane zasoby finansowe tj. 1187,87 zł gotówką i należność od Oddziału w Rabce tytułem zwrotu pożyczki w wysokości 1200 zł, Oddziałowi Krakowskiemu PTT z prośbą o kontynuowanie dotowania badań naukowych, oraz o stworzenie funduszu na który odkładane byłyby składki członków oddziału – akademików. Fundusz ten byłby przeznaczony na dotowanie badań naukowych w Karpatach³⁴. W ostatnim roku działalności Oddział zanotował 431 członków i przychody z tytułu składek członkowskich w wysokości 3 857zł 80 gr.³⁵

 

Utworzenie specjalnego funduszu naukowego wspierającego badania w górach było najbardziej spektakularną i znaczącą inicjatywą Oddziału. Dzięki otrzymanym możliwością powstały znaczące prace młodych akademików, którzy w niedalekiej przyszłości stali się filarami polskiej myśli naukowej w różnych dziedzinach związanych z górami.

 

No bo proszę :

- dr Mieczysław Klimaszewski prowadził badania budowy ekologicznej i rzeźby płn części Orawy, pasma Babiej Góry oraz budowy geologicznej i rzeźby dorzecza Stryszawki i Lachówki

- dr Stanisław Leszczycki badał osadnictwo Orawy i szałasy w Beskidzie Małym

- dr Stanisław Sokołowski prowadził badania w Tatrach, wykonał zdjęcia południowych stoków Tatr Bielskich w celu badania uskoków poprzecznych wzdłuż których wznoszą się te partie górskie.

- Jadwiga Burtanówna prowadziła badania geologiczne w okolicy Myślenic w obszarze między Skawą a Rabą, koło Radziszowa, Mogilan i Świątnik. Badania te objęły dyslokacje płaszczowiny godulskiej

- Marian Książkiewicz przeprowadził badania w przedłużeniu Pasma Pewelskiego między Skawą a Lachówką badając stratygrafię i wzajemne stosunek płaszczowiny godulskiej i magurskiej na tym terenie

- Kazimierz Guzik badał tektonikę Tatr Zachodnich między Dolinami Kościeliską i Chochołowską

- Władysław Milata badał osadnictwo Beskidu Śląskiego a także jaskinie Beskidu Śląskiego

- Pius Jabłoński badał polskie gwary góralskiej na Orawie

- J. Szaflarski prowadził badania nad jeziorami tatrzańskimi w Dolinach Suchej Wody, Staroleśnej, Kieżmarskiej, Rybiego Potoku i Roztoki.

- Antoni Wrzosek badał zjawiska krasowe Tatr³⁶.

W roku 1933 Oddział wsparł badania naukowe znaczącą kwotą 2195 zł.³⁷

 

            W Sprawozdaniu Zarządu Głównego PTT z działalności za czas od 1 marca 1929 do 28 lutego 1930 zawarta jest informacja mówiącą o działalności Oddziału Akademickiego w Warszawie. Oddział ten, prócz wiadomości o powstaniu w 1928 roku, nie rozwinął żadnej działalności i na Zjeździe PTT 14 kwietnia 1929 uchwałą nr 7 został rozwiązany³⁸. Wiemy, że funkcjonowało również Koło Akademickie Oddziału PTT w Poznaniu, które rozpoczęło swoją działalność w 1925 roku³⁹ np. w roku1927 liczyło 41, a w 1931 43, a w 1932 50 członków.

 

            Ten zorganizowany ruch młodzieży akademickiej, mający swój początek w działalności Akademickiego Klubu Turystycznego we Lwowie, miał bardzo duże znaczenie dla Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego i w ogóle dla rozwoju ruchu turystycznego. W jego wyniku najbardziej aktywni młodych ludzi rozpoczynali działalność społeczną w organizacji turystycznej i stawali się w przyszłości ambasadorami turystyki i Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w odległych od środowisk akademickich miejscach swojej pracy. Działalność akademickich kół i oddziałów stanowiła ważny element edukacji turystycznej młodzieży studenckiej pozwalający na stworzenie przyczółków Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w początkowym okresie aktywności akademików na uczelni, w późniejszym – w nowych miejscach pracy na terenie całego kraju. Oddziały Akademickie jednoczyły wysiłki i aktywność najbardziej zaangażowanej młodzieży, budując elitę Towarzystwa. Dzisiaj, kiedy tą działalność kontynuują Oddziały Akademickie PTTK, zwłaszcza Studenckie Koła Przewodnickie – powinniśmy z należnym szacunkiem spoglądać na ich poprzedników, a z sympatią na nam współczesnych.           

 

 

 

²⁴ Historia Babiogórskiego Oddziału PTT