Urodził się w Krakowie 24 kwietnia 1886 roku.

Ojciec – profesor szkół średnich, matka tłumaczka z języków skandynawskich. W 1882 roku rodzina przeniosła się do Lwowa, gdzie studiował chemię, fizykę i matematykę w Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1908 roku uzyskał doktorat z filozofii.

W latach 1908 – 1909 studiował w Niemczech.

W 1912 roku habilitował się we Lwowie, a jego prace zostały wyróżnione przez Akademię Umiejętności w Krakowie.

W okresie od 1913 roku do wybuchu I wojny światowej pracował w Instytucie Radowym Sorbony w Paryżu z Marią Curie Skłodowską. W okresie I wojny światowej jest asystentem Profesora Danysza w Instytucie Pasteura.

W listopadzie 1919 powrócił do Polski, gdzie został mianowany zastępcą profesora fizyki na Wydziale Rolniczo – Lasowym Politechniki Lwowskiej – od 1920 roku profesor nadzwyczajny, od 1923 profesor zwyczajny. W roku 1937 objął Katedrę Fizyki na Wydziale Chemicznym i Mechanicznym. Autor kilkudziesięciu prac naukowych z dziedziny fizyki.

Wybitny taternik i narciarz, pionier polskiego taternictwa sportowego i narciarstwa wysokogórskiego. Wspinał się również w Alpach i Dolomitach. Od 1901 roku, jeszcze jako uczeń szkoły średniej rozpoczął wyprawy w Tatry (na Świnicę przez Zawrat z P. Pawlewskim i przewodnikiem Rojem), gdzie w latach 1905 – 1934 dokonał szeregu licznych pierwszych wejść samotnie bądź z towarzyszami.

Najważniejsze z nich to : Grań Kościelca (1905 1906), Żabi Koń granią (1907), Basztowa Przełęcz od wschodu (1905), Batyżowicki Szczyt północną ścianą (1906), Krywań od północy (1906), Widły północną i południową ścianą (1926).

W latach 1932 i 1933 eksploruje zimowo Alpy Rodniańskie.

Już w 1904 roku z Romanem Kordysem i Jerzym Maślanką założył we Lwowie Kółko Taterników pod nazwą Himalaya Club. Współzałożyciel Karpackiego Towarzystwa Narciarzy we Lwowie i jego prezes w latach 1919 – 1939.

Współzałożyciel i wiceprezes Polskiego Związku Narciarskiego w latach 1922 – 1939. Członek Rady Narciarskiej PZN.

Od roku 1906 w Sekcji Turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego (prezes w latach 1909 – 1911) następnie w Klubie Wysokogórskim, gdzie w uznaniu wybitnych zasług otrzymał pod koniec życia członkostwo honorowe.

Autor pierwszego polskiego podręcznika zasad wspinaczki górskiej „Zasady taternictwa”. Od początku istnienia „Taternika” wchodził w skład jego komitetu redakcyjnego (1907 – 1911), w latach 1911, 1912 był jego redaktorem.

Autor licznych przewodników turystycznych i narciarskich po Bieszczadach Wschodnich i Huculszczyźnie. Odkrywca wybitnych walorów narciarskich Sławska, inicjator budowy schronisk KTN w Sławsku w Bieszczadach i pod Maryszewską w Czarnohorze.

Fotografuje góry od 1904 roku. Zdjęcia publikuje w czasopismach górskich: Wierchy, Taternik. Zakłada firmę Giewont, gdzie wydaje serię pocztówek i album zdjęć fotograficznych, a następnie album „Zima i narty” w 1913 roku. Serię jego zdjęć na pocztówkach wydaje Książnica Atlas w latach 1938-1939.

Aresztowany przez NKWD w marcu 1940 roku, osadzony we więzieniach Charkowa i Starobielska, wywieziony do łagru w Kazachstanie. Wyszedł z ZSRR wraz z armią polską gen Andersa i poprzez Teheran, Kair i Aleksandrię dotarł do Londynu. Tam zorganizował Politechnikę Polską, której został dziekanem i kierownikiem do 1947 roku, aż do jej likwidacji w 1951 roku.

Wrócił do kraju 22 kwietnia 1956 roku i objął katedrę Fizyki Jądrowej na Politechnice Śląskiej w Gliwicach.

Zmarł w 25 marca 1963 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.