Vademecum Górskie COTG PTTK
Baza namiotowa na Lubaniu: Baza namiotowa PTTK na LubaniuWiadomości ogólneBaza położona jest na Polanie Wierch Lubania między wierzchołkami Lubania (patrz: hasło Lubań), na wysokości ok. 1200 m n.p.m. Jest najwyżej zlokalizowaną bazą namiotową w polskich górach. Funkcjonuje w okresie wakacyjnym od ostatnich dni czerwca do przełomu sierpnia i września. Z reguły jej obsługę stanowili i stanowią członkowie krakowskiego Studenckiego Koła Przewodników Górskich. Znaczenie bazy trudno przecenić z uwagi na fakt, że położona jest ona przy Głównym Szlaku Beskidzkim, a na odcinku Przehyba -Studzionki jest jedynym położonym w górach miejscem noclegowym, czynnym co prawda sezonowo, ale za to w okresie największego natężenia ruchu turystycznego. O przydatności obiektu świadczy ilość nocujących w nim turystów. Do czasu transformacji ustrojowej było to zwykle około 1500 osobonoclegów w sezonie. Na początku lat 90-tych ubiegłego wieku nastąpił wyraźny spadek liczby nocujących, by w kolejnych latach zbliżyć się do poprzednich wielkości. Niestety od końcówki lat 90-tych ub. wieku ilość nocujących na bazie wyraźnie spadła i w ostatnich latach baza udziela ok. 700 osobonoclegów. Liczby te nie uwzględniają nocujących na bazie waletów.
Nocującym na bazie członkom PTTK przysługują rabaty organizacyjne. Członkowie studenckich kół przewodnickich są zwolnieni z opłat za noclegi.
Baza namiotowa PTTK na Lubaniu (fot. Katarzyna Ogórek)
Teren bazy jest też miejscem postoju dla licznych oaz i wczasowiczów spędzających wakacje i urlopy w okolicznych miejscowościach . Mogą oni wypić serwowaną na bazie wodę z sokiem, herbatę, kawę, posilić się słodyczami, czy zjeść słynne lubańskie naleśniki (w ostatnich sezonach organizowana jest na bazie impreza Dzień Naleśnika), a przede wszystkim odpocząć po trudach podejścia na Lubań. Lubań, jak na bazowe warunki, posiada bogatą infrastrukturę. Teren bazy otacza drewniane ogrodzenie. Do dyspozycji turystów jest działająca od rana do zmroku kuchnia, usytuowana pod wiatą, kilka stołów i ławki. Nocować można w dwu- i trzyosobowych namiotach, stojących na podestach. Część bazy przeznaczona jest dla osób biwakujących we własnych namiotach. Można wypożyczyć koce i śpiwory.
Baza w Internecie: http://www.skpg.krakow.pl/nowa/bazy/namiotowe
Bazowa kuchnia (fot. Katarzyna Ogórek)
Z historii bazyBazę założyło w 1967 r. Biuro Podróży i Turystyki „Almatur" w Krakowie, głównie dla obsługi wędrownych obozów studenckich, organizowanych w ramach Akcji Lato. Jej poprzedniczką była, działająca przez dwa poprzednie lata, baza zlokalizowana w przysiółku Ochotnicy Górnej – Ustrzyku. Baza na Lubaniu do 1992 r. funkcjonowała nieprzerwanie (także w stanie wojennym) pod szyldem „Almaturu", a od roku następnego do chwili obecnej działa pod flagą PTTK, jako baza namiotowa Oddziału Akademickiego PTTK w Krakowie. Duże zasługi w jej powstaniu położył Tadeusz Majewski (blacha nr 1 SKPG). Przez pierwsze 3 lata funkcjonowania bazy kierowali nią Józef i Ewa Jarzmikowie. Wśród innych wielokrotnie prowadzących bazę należy wymienić Janusza Rogowskiego, Leszka Ogórka (kierował bazą przez 26 sezonów) i jego żonę Jolantę Kondyjowską-Ogórek, Sławomira Domino i jego żonę Urszulę.
Początkowo sprzęt bazy 3 razy wywożono na Lubań z Kluszkowiec (gospodarz Jandura), później przez 21 sezonów bazę wywoził Stanisław Bochnak z Krośnicy, od roku 1991 sprzęt wywożony jest przez gospodarzy z Grywałdu (bracia Jankowscy, następnie Wojciech Knutelski, obecnie Marian Słowik).
Baza czerpie wodę ze źródła położonego przy górnym skraju Polany Wyrobki. Jego betonową cembrowinę zbudował na początku lat 70-tych pracownik Nadleśnictwa Krościenko, a jednocześnie członek SKPG, nieżyjący już Andrzej Stefański.
W 1978 roku drewniane ogrodzenie i wiatę wykonało Nadleśnictwo Krościenko. Od tego czasu wiata, a zwłaszcza ogrodzenie, były wielokrotnie remontowane przez osoby prowadzące bazę.
Wieczór w bazowym namiocie (fot. Katarzyna Ogórek) Na początku lat 70-tych część bazowego sprzętu była przechowywana w przystosowanych do tego celu ruinach schroniska PTT (patrz: hasło Lubań), leżących w bezpośredniej bliskości bazy. Po spaleniu magazynu zaniechano tej koncepcji, ale powrócono do niej w 1996 r. i od tego czasu w ruinach przechowywany jest drewniany sprzęt bazy.
InneW pobliżu bazy i na niej samej od dawna grasowało i grasuje lubańskie „złe”. Niszczyło i paliło ono podesty oraz bazowe meble, dewastowało ogrodzenie, spaliło wspomniany magazyn w ruinach, zanieczyszczało źródełko, kradło bazowe wyposażenie, w tym podesty, namiotowe tropiki a nawet całe namioty, próbowało dobierać się do bazowej kasy, ściągało pioruny na wiatę. Dziś „złe” przybiera postać motocykli crossowych i wszędobylskich quadów. A kysz! oprac. Leszek Ogórek
COTG PTTK i autorzy vademecum wyrażają zgodę na wszelkie powielanie zasobów Vademecum pod warunkiem przytoczenia źródła i autora. |