Vademecum Górskie COTG PTTK
Klub Baców: Klub Baców PTTK
Klub Baców PTTK powstał w gwiaździstą noc z 3/4 lipca 1976 roku w Bacówce PTTK na Rycerzowej, w pierwszą rocznicę powstania tego obiektu. Grupę inicjatywną stanowiło 15 działaczy PTTK1 związanych w różny sposób z budową bacówek – małych schronisk turystyki kwalifikowanej (od pomysłodawcy, przez projektanta, budowniczych, nadzór budowlany, inwestorów i wspierających członków władz terenowych).
Pomysłodawcą powstania klubu był niestrudzony działacz, etatowy pracownik PTTK, Edward Moskała. Formalnie Klub należy do Oddziału Babiogórskiego PTTK w Żywcu, który oficjalnie zatwierdził Regulamin Klubu Bacówkarzy na Rycerzowej.
Według regulaminu do zadań Klubu należało:
Zebranie założycielskie otworzył i prowadził gospodarz terenu Bronisław Kocoń – ówczesny prezes Babiogórskiego Oddziału PTTK. Na przewodniczącego Rady Klubu „Bacę Naczelnego” zaproponował Edwarda Moskałę, co zebrani jednogłośnie zaakceptowali. Nowo wybrany Baca Naczelny otrzymał symbol władzy Klubu Bacówkarzy – oryginalną laskę bacy z Hali Bieguńskiej. E. Moskała godność Bacy Naczelnego piastował przez 19 lat, aż do śmierci w dniu 7 sierpnia 1995 r. Po tym dniu Klubem kieruje trzyosobowy zarząd: Michał Kozieł, Zdzisław Wójcik i Jacek Ormicki
Pierwotną siedzibą Klubu Bacówkarzy była pierwsza z serii wybudowanych bacówek – Bacówka na Rycerzowej oddana do użytku 14 września 1975 r. Do chwili powołania Klubu Bacówkarzy i w początkowym okresie jego działalności powstały jeszcze bacówki: na Lubaniu (14 grudnia 1975 r.), w Jaworzcu (3 października 1976 r.), na Krawców Wierchu (4 grudnia 1976 r.).
Członkowie Klubu Bacówkarzy walnie przyczynili się do budowy kolejnych bacówek: w Bartnem (1 lipca 1977 r.), na Maciejowej (23 września 1977 r.), „Nad Wierchomlą” (15 listopada 1978 r.), „Pod Małą Rawką” (23 listopada 1979 r.), „Na Brzance” (10 października 1981 r.).
Jesienią 1983 r. na skutek nieporozumień z Okręgowym Zespołem Gospodarki Turystycznej w Bielsku-Białej Klub zmuszony został do zmiany swojej siedziby. Przyjęto wówczas propozycję Babiogórskiego Oddziału PTTK w Żywcu, przejęcia i wyremontowania nieczynnego małego schroniska w Korbielowie, z przeznaczeniem na siedzibę Klubu. Pierwsze spotkanie klubowe w nowej siedzibie odbyło się 19 lipca 1984 r., natomiast remont chaty zakończono w grudniu 1987 roku ułożeniem stropu nad białą izbą. Zmieniono wówczas nazwę z dawnej „Smrek” na „Chatę Baców PTTK”.
Pierwszym gospodarzem Chaty został jeden z baców założycieli Bronisław Moc (długoletni kierownik schronisk: na Hali Krupowej, na Hali Lipowskiej i w Dworcu Beskidzkim w Zwardoniu) który gospodarzył w Chacie Baców wraz z żoną Zofią do końca września 1992 r. W okresie od października 1992 do końca września 2004 r. gospodarzył w Chacie Baców wraz z żoną Anną – Jerzy Zeman. Od października 2004 bezpośredni nadzór nad Chatą Baców przejął Oddział PTTK w Żywcu, który w drodze przetargu powierzył prowadzenie obiektu Marcinowi Gawlasowi z Sopotni Małej.
Tradycją w działalności Klubu Baców są coroczne walne zgromadzenia członków, odbywające się pod koniec roku.
Członkowie Klubu Baców aktywnie uczestniczyli w adaptacji budynku przy ul. Języki 22 w Szczawnicy (schronisko „Pod Bereśnikiem” – przekazano do użytku 1 lipca 1989 r.) oraz małego schroniska „Na Kudłaczach” (1991 r.). Od tego czasu, a zwłaszcza od śmierci Edwarda Moskały w 1995 r. – głównego animatora życia klubowego, Klub praktycznie nie działa w sensie merytorycznym, a coroczne spotkania mają charakter informacyjno-towarzyski.
Od początku istnienia Klubu wydawany jest biuletyn „Baca Radzi”, który otrzymują członkowie Klubu (nakład 35 egz.). Do 2006 roku ukazało się 62 numerów.
opr. Jacek Ormicki
[marzec 2006]
1 Członami założycielami byli: Marek Eminowicz, Józef Gąstoł, Zbigniew Gowin, Adam Jonak, Stanisław Karpiel, Jerzy Klimiński, Bronisław Kocoń, Michał Kozieł, Zbigniew Kresek, Aleksander Maderak, Andrzej Matuszczyk, Bronisław Moc, Edward Moskała, Władysław Uja, Bazyli Bożałkiński
COTG PTTK i autorzy opracowań wyrażają zgodę na wszelkie wykorzystywanie zasobów Vademecum pod warunkiem przytoczenia źródła i autora.
|